Heading to a new adventure

Christopher Columbus zei ooit:
“You can never cross the ocean unless you lose sight of the shore.”

Dit geldt letterlijk en figuurlijk voor mij. Ik moest Nederland achter me laten om de oceaan over te vliegen en een nieuw leven te beginnen in Californië. Om mezelf te ontdekken moest ik mijn comfort zone verlaten. Het leven bestaat uit veel vraagtekens. Ik persoonlijk heb nog nooit zo veel vraagtekens in m’n leven gehad als in deze eerste 6 maanden in Amerika. Mijn ‘former’ leven in Nederland is zogezegd ‘van een lije dakje gegaan’. Super chille ouders, iedereen gezond, dierbare vrienden en familie, de havo was geen probleem, met mooie cijfers geslaagd en ik wist al wat ik wilde gaan studeren. Ik heb veel gereisd en veel gezien. Mijn enige grote obstakel was de dood van Felice dat me behoorlijk van mijn uitgestippelde route bracht. Ik bedacht om naar Amerika te gaan, High School. Het chille leven met een andere cultuur en nieuwe vrienden. Toen ik ook nog te horen kreeg dat ik in Californië terecht kwam met een gezin met 5 paarden was het te perfect voor woorden. Had ik gedacht aan grote obstakels? Nee. Ik dacht dat ik mijn uitgestippelde route gewoon zou voortzetten. Ik wil als eerst zeggen dat ik zo ontzettend heb genoten hier. Ik heb serieus de tijd van m’n leven gehad. Ik heb genoten van mijn tennis team, de wedstrijden en de trainingen elke dag, van mijn leuke, hartelijke docenten. Ik heb een paar hele mooie en dierbare vriendschappen opgedaan. Vriendschappen waarvan ik weet dat ze voor altijd blijven bestaan ookal zullen we ver van elkaar wonen en andere levens leiden. Iedereen was altijd heel erg geïnteresseerd, stelde veel vragen en vonden m’n accent helemaal geweldig. Ik ben naar Las Vegas geweest, heb gegeten in het Hard Rock Café in Hollywood, naar Huntington Beach geweest, Rodeos, met vrienden uiteten en naar de film, naar High School parties, School Dances, Football Games op vrijdag avond, Basketball Games van vriendinnen, Starbucks dates , mooie buitenritten met de paarden, zelde huiswerk en genieten van de eeuwige zon hier. Heel Amerika was aan het vriezen behalve California. Het is de hele winter 22 graden gebleven. Mensen liepen gister nogsteeds in korte broeken rond.

Ik dacht dat ik alles in het leven kon regelen. Altijd als ik iets voor ogen had en echt wilde deed ik er me best voor en kreeg ik het voor elkaar. Hier in Amerika heb ik meegemaakt dat niet alles te regelen valt. Dat sommige dingen gewoonweg buiten mijn vermogen liggen. Hoe hard je ook je best doet. Zo heb ik meegemaakt dat hoe graag ik het ook zou willen het niet ging werken mijn mijn hostfamilie. Ik heb het 6 maanden geprobeerd en alles gegeven en me aangepast. Voor hen was het een goede match, maar voor mij niet. Ik heb veel momenten gehad dat ik zo hard heb gelachen dat de tranen over m’n wangen rolde, maar helaas ook momenten dat ik echt niet happy was. Ik heb ze afgewogen en voor mezelf gekozen en de beslissing genomen om het gezin te verlaten. Dit was denk ik de moeilijkste beslissing die ik ooit heb genomen. Ik hou zo veel van die mensen, ookal haalde ze soms het bloed onder m’n nagels vandaan. Ik vond het heerlijk om met ze op de bank te kruipen en naar onze vast tv shows te kijken om vervolgens elke avond standaard om 9 uur in slaap te vallen.

Het zijn de kleine dingen in het leven die je gelukkig maken, maar het zijn ook de kleine dingen die je ongelukkig maken.

Ik ga niet te veel in detail treden over wat er precies mis is gegaan, dat zet ik liever niet online. Het was hardverscheurend om mijn kleine zusje Kayla (8) te zien breken toen ze het nieuws hoorde. Ze verborg haar gezichte in m’n armen en heeft non stop gehuild tot ze van uitputting in slaap is gevallen. Toen ik het nieuws aan vrienden en andere familie leden vertelde was iedereen geschokt en geraakt. Ik was geraakt door te zien hoeveel het dun deed. Niet veel zagen dit aankomen. Mensen zeggen wel eens dat Amerikanen oppervlakkig zijn en ‘over aardig’. Dat is hoe zij de eerste ontmoeting hebben. Als ik er op terug kijk is het heel prettig. Je voelt je welkom ookal menen ze het niet allemaal. Ik heb ontdekt dat familie een heel groot ding is hier. Aangezien ik was opgenomen door een gezin was een deel van een familie en heb ik me heel erg welkom gevoeld. Het begin is oppervlakkig en als je elkaar niet kent dan geven ze ook niet zo veel om je. Maar als je de oppervlakte eenmaal hebt doorbroken gaan ze voor je door het vuur. Zowel vrienden als familie.

Ook ben ik heel, héél goed bevriend geraakt met de buren. Ik reed hun paarden en kwam daar dagelijks over de vloer. Op vrijdag avonden zijn we uiteten geweest en hebben veel gelachen aangezien ze me altijd in de maling namen. Zo hadden ze me aangeleerd dat het normaal is in Californië om heel hard STOP te roepen als het stoplicht op rood springt en heb ik ijs met 2 lepels gegeten, totdat ze het uitproesten en ik doorkreeg dat het weer één van hun grapjes was. Hun dochter, Allie, is één van m’n beste vriendinnen geworden en ik weet zeker dat ze dat altijd zal blijven. Over 4 maanden ga ik terug naar Californië om nog een week met ze door te brengen en naar de graduation van m’n oude school te gaan om m’n vrienden te zien slagen.

Zo veel mensen op school zijn naar me toe gekomen met oprechte tranen in hun ogen. Docenten en vrienden die me een knuffel gaven met tranen in hun ogen. Ik heb emails met ze uitgewisseld en ik weet dat ik met sommige echt contact ga houden.
Ik heb het gevoel dat ik wordt omarmd door liefde. Pas toen het echt zeker was dat ik zou gaan verhuizen realiseerde ik me pas hoeveel ik om iedereen geef en hoeveel ik heb genoten. Ik ben overladen met liefde en ik heb het gevoel dat mijn hart op barsten staat. De wereld omarmd me.

Ik vind het ontzettend moeilijk om mijn comfort zone opnieuw te verlaten maar: “life begins at the end of your comfort zone.” Dat heb ik nu wel ontdekt toen ik hierheen verhuisde, en dat ga ik opnieuw zien als ik naar Georgia ga verhuizen. Ik ga op de grens tussen Tennessee en Georgia wonen. Op een boerderij met 200 koeien. In een mega huis met 7 slaapkamers, 5 badkamers en een lekker zwembad en jacuzzi. De vader is een dierenarts en de moeder werkt thuis. Ze hebben 2 dochters; 15 en 19. Toen ik ze voor het eerst belde waren ze laaiend enthousiast. De moeder begon al over mijn kamer die we gaan schilderen en nieuwe dekbedden gaan kopen. Ze zie dat we naar het strand gaan en in Maart naar Colorado om te gaan skiëen. De dochter Katelyn zei dat haar moeder meer een teenager dan een adult is. Sounds good to me!

Hoe moeilijk ik het ook vind om mijn leven weer achter te laten, ik heb heel, heel veel zin in dit nieuwe avontuur.

Ik ben er klaar voor!

Liefs Maud